Φτάσαμε αισίως στον Αύγουστο όπου θα έχουμε και μια μεγάλη διακοπή αφού με τον ολοκλήρωση του Tarragona P1 η επόμενη διοργάνωση του Premier Padel ξεκινάει την 1η Σεπτεμβρίου με το Madrid P1. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι οι παίκτες θα πάνε για μπάνια! Υπάρχουν διάφορα τουρνουά που θα τρέξουν μέσα στον Αύγουστο και οι περισσότεροι παίκτες θα λάβουν μέρος. Ξεχωρίζει το South Africa Invitational το οποίο είναι καθαρά για σκοπούς προώθησης του αθλήματος στη Νότια Αφρική και θα μας χαρίσει κάποια πολυ ενδιαφέροντα ζευγάρια! Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μια ανασκόπηση για τις εντυπώσεις που μας έχουν αφήσει τα σημαντικότερα ζευγάρια παικτών.
Coello/Tapia
Είναι με διαφορά το κορυφαίο ζευγάρι και δείχνουν να έχουν και πάλι τον πρώτο λόγο για την κορυφή. Ξεκίνησαν καλά τη χρονιά αλλά μετά ένας τραυματισμός του Tapia τους άφησε λίγο πίσω και σε συνδιασμό με κάποιες ήττες έδειξαν να είναι πιο τρωτοί από ποτέ. Σιγά σιγά όμως βρήκαν και πάλι το δρόμο τους και δείχνουν και πάλι να είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Η ήττα με απώλεια τίτλου (major μάλιστα) από τους Chingotto/Galan μέτα από ένα ολόκληρο χρόνο έδειξε ότι ίσως ο ανταγωνισμός για την κορυφή ανάψει για τα καλά αλλά στις επόμενες διοργανώσεις έδειξαν ότι αυτό ήταν απλά μα συγκυρία. Δείχνουν να ελέγχουν πλήρως τα παιχνίδια τους καθορίζοντας το ρυθμό που αυτοί θέλουν, με αρκετές στιγμές υπερβολικής χαλάρωσης μέσα σε αυτά οι οποίες κάποιες στιγμές μπορεί να στοιχίσουν κάποιο σετ. Ο Tapia είναι ο παίκτης διάνοια του αθλήματος ενώ ο Coello είναι ένα τέρας δύναμης με απίστευτα δυνατά χτυπήματα. Αυτός ο συνδιασμός δείχνει προς το παρόν να είναι ανίκητος!
Chingotto/Galan
Παρά τις διάφορες φήμες που ακούγονται κατά καιρούς (εδώ και η δικιά μας άποψη) παραμένουν ένα πολύ δυνατό ζευγάρι με συνεχή παρουσία σε τελικούς. Φέτος έδειξαν πολύ πιο σταθεροί και συνεπείς από τους Coello/Tapia αφού δεν μπορούμε να πούμε ότι έπεσαν θύμα έκπληξης σε κάποια διοργάνωση. Σε γενικές γραμμές όμως δείχνουν να μην έχουν αυτό το κάτι που θα τους επιτρέψει να θέσουν υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία των Coello/Tapia. Αυτό που έχει αλλάξει σημαντικά είναι ο τρόπος παιχνιδιού του Chingotto, ο οποίος αναγκάστηκε να γίνει πιο επιθετικός και αυτό αποτυπώνεται και στα στατιστικά του αφού ο αριθμός λαθών του ανά αγώνα έχει αυξηθεί αρκετά. Βέβαια αυτή η αλλαγή επιβάλλεται ώστε να μπορέσουν να βρουν λύσεις απέναντι στον ανταγωνισμό αλλά φαίνεται να δουλεύει μέχρι ενός σημείου. Δείχνουν να είναι κυρίαρχοι απέναντι σε όλους εκτός από τους πρωταθλητές και δε φαίνεται να μπορούν να βρουν κάποια λύση για αυτό. Η αστάθεια που παρουσίασαν φέτος οι πρωταθλητές ίσως είναι ένας λόγος για να μπορέσουν να τους περάσουν αλλά αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά θα έλεγα ότι είναι καταδικασμένοι για τη δεύτερη θέση.
Lebron/Stupaczuk
Ένα ζευγάρι που ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις και μεγάλα όνειρα αλλά προς το παρόν δε φαίνεται να μπορεί για το κάτι παραπάνω. Σίγουρα μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν και οι τραυματισμοί που είχαν και οι δύο μέχρι τώρα και περιμένουμε στο δεύτερο μισό της σεζόν να δούμε αν μπορούν τουλάχιστον να κερδίσουν κάποιες διοργανώσεις, αφού η πρώτη θέση είναι μακριά. Επίσης η εμμονή του Lebron να κερδίσει τον Galan έδειξε να λειτουργεί εναντίων τους αφού ακόμα και σε παιχνίδια μεταξύ τους στα οποία ήταν καλύτεροι τελικά δεν μπόρεσαν να κερδίσουν. Highlight στη συνεργασία τους οι αμέτρητες στιγμές εντάσεων στον πάγκο με τη συμμετοχή μάλιστα και του coach Pozzoni. Παρόλα αυτά οι συνεργασία τους συνεχίζεται κανονικά και μένει να δούμε πόσο μπορεί ο Stupa να ανεχτεί τον εκρηκτικό χαρακτήρα του Lebron.
Yanguas/Coki
Ένα ζευγάρι που ξεκίνησε πολύ καλά τη σεζόν με συνεχόμενες παρουσίες σε ημιτελικούς και επικές μάχες κυρίως με Chingotto/Galan, έδειξαν σε κάποιο σημείο να κάνουν μια κοιλιά αλλά στις τελευταίες διοργανώσεις έχουν επιστρέψει δυναμικά διεκδικόντας πλέον και παρουσία σε κάποιο τελικό. Ο Yanguas αποτελεί έναν από τους κορυφαίους δεξιόχειρες που αγωνίζονται στο forehand αλλά δυστυχώς δεν έχει αυτό που χρειάζεται στα αριστερά του. Ο Coki είναι ένας εξαιρετικός κοντρόλ παίκτης αλλά δεν έχει την επιθετικότητα που απαιτεί πλέον η θέση ώστε να μπορέσει αυτό το ζευγάρι να κάνει το κάτι παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο που ο Coki έκανε εμφάνιση καριέρας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα έχοντας δίπλα του τον Coello ο οποίος ήταν αυτός που έδινε την επιθετικότητα που χρειάζοταν η ομάδα. Σε κάθε περίπτωση παραμένουν ένα πολύ δυνατό ζευγάρι και είναι πολύ πιθανό να τους δούμε σε κάποιο τελικό σύντομα.
Bergamini/Paquito
Κι’ όμως ο Paquito βρήκε την Ιθάκη του διπλά στον Berga ο οποίος του προσφέρει την αμυντική σιγουριά που ισορροπεί το επιθετικό του στυλ. Βέβαια ο Paquito δεν είναι μικρός πλέον, αποτελεί έναν από τους βετεράνους του τουρ, και γι’ άυτο το λόγο οι διακρίσεις έχουν μειωθεί σημαντικά. Παραμένουν ένα ανταγωνιστικό ζευγάρι με κάποιες αναλαμπές οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε κάποιο ημιτελικό ή και τελικό, μέχρι εκεί όμως. Δε ξέρω τι απαιτήσεις έχουν ως ζευγάρι αλλά ρεαλιστικά οι δυνατότητες τους είναι μέχρι τους 4 κάποιας διοργάνωσης. Μακάρι να τους δούμε να σηκώνουν κάποιο τίτλο αλλά αν δεν προκύψουν μαζεμένες συγκυρίες δε φαίνεται να υπάρχει αυτή η προοπτική.
Sanz/Momo
Δεν ξεκίνησαν καλά τη σεζόν όμως έμεινα μαζί, δούλεψαν σκληρά και ανέβηκαν σημαντικά μετά το πρώτο τρίμηνο. Θα μπορούσαν να χτυπήσουν τετράδα με δυνατότητα να κοντράρουν τόσο τους Yanguas/Coki όσο και τους Lebron/Stupa, ένας τραυματισμός όμως του Sanz τους έκοψε τη φόρα και πλέον περιμένουμε να δούμε πως θα παρουσιαστούν στο δεύτερο μισό. Το επιθετικό στυλ του Sanz σε συνδιασμό με το κοντρολαρισμένο στυλ του Momo μας δίνουν ένα εξαιρετικό συνδιασμό ο οποίος μας έχει χαρίσει μέγαλες μάχες με την πιο πρόσφατη που έχω στο μυαλό αυτή απέναντι στους Coello/Tapia στο Bordeaux P2. Μακάρι με την επιστροφή του Sanz να τους δούμε στο ίδιο επίπεδο και ακόμα πιο πάνω.
Cardona/Augsburger
Μπορεί να έχουν χωρίσει οι δρόμοι τους όμως τους αξίζει μια αναφορά τουλάχιστον. Ξεκίνησαν εντυπωσιακά και έδειξαν ότι μπορούν να κερδίσουν του πάντες. Ο ενθουσιασμό και το πάθος έκρυψαν για μεγάλο διάστημα τις αμυντικές αδυναμίες αλλά και την έλλειψη εμπειρίας και τους έφεραν μέχρι τον τελικό του Asuncion P2 απέναντι στους Chingalan και κράτησαν μέχρι το tie-break του πρώτου σετ. Από εκείνο το σημείο και μετά σαν να κατέβασαν τον διακόπτη. Από αποτυχία σε αποτυχία για τουλάχιστον 2 μήνες με αποτέλεσμα να χωρίσουν οι δρόμοι τους λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου μισού της χρόνιας. Παίκτες ψυχολογίας και οι δύο έδειξαν να μην μπορούν σε αυτό το σημείο να διαχειριστούν την πίεση. Η συνεργασία τους τώρα με πολύ πιο έμπειρους παίκτες σίγουρα θα τους βοηθήσει να κερδίσουν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση.
Οι υπόλοιποι…
Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που ανά διαστήματα είχαν αναλαμπές αλλά δεν μπόρεσαν να έχουν διάρκεια. Δεν είναι εύκολο για ένα μέσο ζευγάρι παικτών το οποίο είναι συνηθισμένο σε 1-2 αγώνες ανά τουρνουά να μπορέσει να διαχειριστεί σερί 4-5 αγώνες τόσο σε θέμα κούρασης όσο και σε θέμα πίεσης. Γιατί η επιτυχημένη παρουσία σε κάποιο τουρνουά, μέχρι προημιτελικά ή ημιτελικά, απαιτεί 4-5 σερί αγώνες και αν υπάρχει και συνεχόμενο τουρνουά ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται. Αυτή τη στιγμή ένα ζευγάρι με προοπτική το οποίο παλεύει να περάσει αυτό το σημείο και να μπορέσει να έχει συνεχόμενες καλές παρουσίες είναι οι Guerrero/Leal. Υπήρξαν και άλλα πριν όπως οι Diestro/Esbri αλλά και πάλι, αν δεν καθιερωθούν σε αυτά τα στανταρ τότε μιλάμε απλά για αναλαμπές.
