Σε κορτς όπως αυτά του Brussels P2, που είναι αργά και ευνοούν το λιγότερο επιθετικό παιχνίδι και τους αμυντικογενείς παίκτες, οι μάχες είναι σκληρότερες αφού υπάρχουν πόντοι που είναι πραγματικά ατελείωτοι. Δεν είναι τυχαίο βέβαια που στα ημιτελικά έφτασαν οι 3 καλύτεροι αμυντικογενείς παίκτες, Chingotto, Di Nenno και Bergamini.
Είδαμε κάποια απίστευτα παιχνίδια με πολλές ανατροπές και αξίζει τον κόπο όποιος μπορεί να δει τουλάχιστον τα στιγμιότυπα. Μερικά από αυτά: Torre/Cepero – Libaak/Garrido, Torre/Cepero – Cardona/Augsburger, Cardona/Augsburger – Coello/Tapia, Tolito/Alfonso – Bergamini/Paquito (2ο σετ), Bergamini/Paquito – Yanguas/Nieto, Chingotto/Galan – Di Nenno/Tello και φυσικά ο τελικός Coello/Tapia – Chingotto/Galan αλλά και ο ημιτελικός στις γυναίκες μεταξύ Fernandez/Gonzalez – Brea/Triay.
Για άλλη μια φορά λοιπόν ημιτελικά για τους Bergamini/Paquito, κάτι που στέρησε το 5 στα 5 από τους Yanguas/Nieto, τίμια παρουσία από Tolito/Alfonso που ξύπνησαν στο 2ο σετ αλλά υπέκυψαν στο δίδυμο Bergamini/Paquito, σ’ενα παιχνίδι που ήχησαν πολλές φορές οι.. κιθάρες (πανηγυρισμός σήμα κατατεθέν του Paquito που υιοθέτησαν οι αντιπάλοι για να τον πικάρουν – στο τέλος όλα καλά), εξαιρετική παρουσία από τον “el loco” Torre και τον πάρτνερ του που άφησαν εκτός με ανατροπή τους απογοητευτικούς Libaak/Garrido ενώ ακούμπησαν το θάυμα απέναντι σε Cardona/Augsburger όπου μάλιστα είχαν και 2 match points τα οποία δεν εκμεταλλεύτηκαν.
Καλή ήταν και η πρώτη παρουσία των Di Nenno/Tello, σε ένα τουρνουά που ταίριαζε στον πρώτο, όπου έφτασαν στα ημιτελικά αλλά παρά την υπερπροσπάθεια λύγισαν απέναντι στους Chingalan. Ο Lebron από την άλλη με τον Alex Ruiz στο πλευρό του λόγω απουσίας του Stupa, και παίζοντας στα αριστερά δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση και περιορίστηκε σε ήττα από τους Di Nenno/Tello όπου το πάλεψαν αρκετά πάντως!
Σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του τουρνουά, οι Cardona/Augsburger βρέθηκαν για τρίτη φορά φέτος αντιμέτωποι με τους πρωταθλητές και για άλλη μία φόρα έδειξαν πολύ δυνατοι και ανταγωνιστικοί. Κατάφεραν μάλιστα να κερδίσουν τον πρώτο σετ αλλά στη συνέχεια υπέκυψαν, όχι στην ανωτερότητα αλλά στην εμπειρία περισσότερο θα έλεγα των πρωταθλητών, οι οποίοι πάντως μέχρι στιγμής συναντούν τις περισσότερες δυσκολίες στα παιχνίδια με τους συγκεκριμένους αντιπάλους. “Παίζουν σαν εμάς αλλά πιο δυνατά” δήλωσε ο Tapia, κάτι που δείχνει και το βαθμό δυσκολίας. Τα λάθη απειρίας, κυρίως του Cardona, είναι αυτα που τους στοιχίζουν προς το παρόν αλλά το μέλλον σίγουρα τους ανοίκει αν συνεχίσουν με την ίδια σοβαρότητα.
Μια ειδική αναφορά πάντως θε πρέπει να γίνει στο φαινόμενο Augsburger! Ο τύπος δεν καταλαβαίνει από συνθήκες, αργό ή γρήγορο κορτ, μπορεί να σου κάνει smash και να σε τελειώσει από…το σπίτι του. From downtown που λένε και στο NBA. Αν δεν καταφέρεις την τέλεια λόμπα, σε έχει τελειώσει! Βλέπουμε παίκτες με καλό smash όπως οι Galan και Tapia να μην το επιχειρούν συχνά σε τέτοια κορτς, και όταν το επιχειρούν αρκετές φορές να μην τους βγαίνει, αλλά το παλλικάρι δε χαμπαριάζει!
Στον μεγάλο τελικό τώρα, τα πράγματα ξεκίνησαν ιδανικά για τους Chingalan, αφού ήταν εμφανές ότι μπήκαν με νέα τακτική προσέγγιση η οποία είχε στόχο τον Tapia, με τον Chingotto ο οποίος συνήθως έχει το 95% των χτυπημάτων του διαγώνια αυτή τη φορά να παίζει παράλληλα προς τον Tapia. Και αυτό δούλεψε αρκετά καλά αφού ο Tapia υπέπεσε σε αρκετά λάθη βρισκόμενος διαρκώς υπό πίεση και έτσι πολύ εύκολα οι Chingalan καθάρισαν το πρώτο σετ με 2 break μάλιστα.
Με αυτή την εικόνα τα πράγματα έδειχναν ότι θα τα κατάφερναν επιτέλους να πάρουν ένα παιχνίδι απέναντι στους μεγάλους τους αντίπαλους αλλά κάπου στα μέσα του δευτέρου σετ τα πράγματα άλλαξαν με αποτέλεσμα οι πρωταθλητές να πάρουν το σετ αλλά και τη ψυχολογία με το μέρος τους κάνοντας το τρίτο σετ τυπική διαδικασία αφού ο εκνευρισμός ήταν εμφανής στα πρόσωπα των αντιπάλων τους, κυρίως του Galan, και έτσι για άλλη μία φορά οι Coello/Tapia κέρδισαν τον “el classico” τελικό και πήραν άλλο ένα τίτλο αυξάνοντας παράλληλα και τη διαφορά τους στη βαθμολογία.
Πάντως είναι η πρώτη φορά εδώ και καιρό που οι πρωταθλητές δείχνουν ότι ναι μεν υπερέχουν αλλά οι διαφορές με τους αντιπάλους τους είναι μικρές. Αν μάλιστα επιστρέψουν δυνατά και οι Lebron/Stupa, όπως τους είχαμε δει πριν τον τραυματισμό του Stupa, τότε το πρωτάθλημα φέτος αναμένεται ιδιαίτερα συναρπαστικό. Περιμένω πάντως να δω Chingotto/Galan πως θα ανταποκριθούν απέναντι σε Cardona/Augsburger και Lebron/Stupa όταν τους βρουν ξανά στο δρόμο τους γιατί για να είμαι ειλικρινής, δε με πείθουν ότι αγωνιστικά είναι η δεύτερη δύναμη στο πρωτάθλημα.
Κλείνοντας και πάλι με τις γυναίκες, είδαμε έναν απίστευτο ημιτελικό απέναντι στις… πρώην Fernandez/Gonzalez και Brea/Triay ο οποίος πλησίασε τις 3 ώρες! Σε ένα αγώνα σχεδόν dejavu της πρεμιέρας στο Riyadh όπου οι Brea/Triay προηγήθηκάν με 1-0 και φάνηκε ότι θα κέρδιζαν εύκολα αλλά στη συνέχεια οι μαχητικές Fernandez/Gonzalez έκαναν επική ανατροπή παίρνοντας τη νίκη, αυτή τη φόρα δεν κατάφεραν να κάνουν και πάλι την έκπληξη αφού στα κρίσιμα σημεία έκαναν πολλά λάθη, κυρίως η Fernandez η οποία μη ξεχνάμε ότι είναι μόλις 18 ετών, με τις Brea/Triay να καταφέρνουν τελικά να πάρουν το εισιτήριο για τον τελικό με μεγάλο κόστος όμως αφού εκτός από την κούραση λόγω της υπερπροσπάθειας η Brea αντιμετώπισε και κάποιο πρόβλημα τραυματισμού.
Στον τελικό όπως ήταν φυσικό οι Josemaria/Sanchez εκμεταλλεύτηκαν τα προβλήματα των αντιπάλων τους και τις κέρδισαν σχετικά εύκολα, για πρώτη φορά φέτος στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, δείχνοντας ότι είναι πολύ νωρίς για να τις ξεγράψουμε.
Ραντεβού και πάλι στις 18/5 στο Asuncion P2!
